Od narodzin skautingu w 1908 r. ruch szybko rozszerzył się poza Wyspy Brytyjskie, co zainspirowało jego założyciela, lorda Roberta Baden-Powella, do marzenia o globalnym zgromadzeniu skautów. Wizja ta urzeczywistniła się w 1920 r. wraz z pierwszym Światowym Zjazdem Skautowym w Londynie, przygotowując grunt pod tradycję, która stała się kluczowa dla międzynarodowego doświadczenia skautowego. Od pierwszych zgromadzeń w Olimpii po rozległe obozy na świeżym powietrzu na różnych kontynentach, te Jamborees promują ducha jedności, pokoju i przygody wśród młodych ludzi z całego świata. Zagłęb się w historię tych niezwykłych wydarzeń i zobacz, jak pomogły one ukształtować ruch skautowy, wspierając trwałe przyjaźnie i wymianę kulturalną.
Wkrótce po rozpoczęciu skautingu w 1908 r. jego szybkie i nieoczekiwane rozprzestrzenienie się w krajach poza Wyspami Brytyjskimi spowodowało, że założyciel skautingu, lord Robert Baden-Powell, zdał sobie sprawę, że prędzej czy później należy zorganizować spotkanie skautów wszystkich narodowości . Jednak wszelkie pomysły, jakie mógł mieć, zostały stłumione przez wybuch wojny w 1914 roku.
Spodziewano się, że w 1917 r., w dziesiątą rocznicę pierwszego obozu skautów na wyspie Brownsea, zorganizuje się jakąś uroczystość z okazji tego wydarzenia. W obecnym stanie rzeczy zdecydowano, że „Imperalne i Międzynarodowe Jamboree” odbędzie się tak szybko, jak pozwolą na to okoliczności. Po zakończeniu wojny w 1918 r. zdecydowano o jej zorganizowaniu dwa lata później, w 1920 r. Nawiasem mówiąc, podobne stanowisko osiągnięto, gdy zdecydowano o zorganizowaniu VI Światowego Jamboree Skautowego w 6 r., dwa lata po drugiej wojnie światowej.
